Przejdź do głównej zawartości

Recenzja na dziś Joanna Rubin „Twarze polskiego biznesu, rozmowy na kawie”

 

Recenzja na dziś

Joanna Rubin „Twarze polskiego biznesu, rozmowy na kawie”

Autorką książki jest Joanna Rubin, której życiową mantrą jest wolność, niezależność i odpowiedzialność. Fascynują liderzy klasy, a relacje uczeń-mistrz niż i procesy zmian. Czego dostajemy wyraz niemal na każdej ze stron, książki „Twarze polskiego biznesu, rozmowy na kawie”

Joanna Rubin jest autorką bloga www.nakawie.pl, gdzie rozmawia z praktykami i psychologami biznesu. Blisko10 lat spędziła w departamentach sprzedaży w instytucjach finansowych, nim stała się autorka bloga.

Lekkie pióro autorki oraz przemyślany dobór liderów biznesu, którzy udzielili jej wywiadu, czyni lekturę zarówno przyjemnością, inspiracją oraz wartością.

Czytając wywiady, przenosimy się w świat polskiej przedsiębiorczości lat 50, 70, 90 aż do dzisiejszej rzeczywistości.

Książka twarze polskiego biznesu rozmowy na kawie jest zbiorem wywiadów. Każdy z wywiadów okraszony jest niezwykłymi, wręcz komiksowymi ilustracjami przedstawiającymi osobę udzielającą wywiadów, autorstwa Ewy Góreckiej.

W książce przeczytamy wywiady, jakich udzielili Rubin, polscy przedsiębiorcy, którzy odegrali istotny wpływ na rozwój rodzimej przedsiębiorczości.

Znajdziemy w niej wywiady między innymi z:

Doktor Ireną Eris,  nominowanej w 2014 roku w plebiscycie „Ludzie Wolności”.

Wojciechem Krukiem, który w barwny sposób opowiada o tworzeniu biznesu w latach 70 i 90 oraz o podnoszeniu się w porażek.

Teresa Mokrysz, właścicielką firmy MOKATE. Wyróżniona przez Światowe Stowarzyszenie Liderek Biznesu tytułem najbardziej przedsiębiorczej Kobiety świata oraz Odznaczoną Krzyżem Oficerskim Polonia Restitua.  

Piotr Woelkel, odznaczonym Krzyżem Kawalerskim za wybitne zasługi dla rozwoju i promocji polskiej przedsiębiorczości.

Są również wywiady z Solange Olszewska, członka Rady Programowej Kobiet a także z Rafałem Brzeską, Joanną Klimas, Michałem Czekalskim i Łukaszem Olkiem, profesorem Blikle oraz Joanną. Heidtman.

Czytając wywiady przenosimy się w rzeczywistość firm, rodzin oraz przemian gospodarczych. Niezwykle inspirujący zbiór wywiadów, pokazujący determinacje oraz elastyczność jakie charakteryzują wszystkich przedsiębiorców.

Książka przenosi nas w niezwykłe światy firm i budujących je rodzin w dobie przemian gospodarczych jakie miały miejsce w Polsce w latach 50, 70, 90 i współczesnych.  Otoczenie biznesu, tamta rzeczywistość a z nią wyzwania jakie są stawiane na drodze każdej z osób które udzieliły autorce wywiadów z jednej strony przenosi nas w dobrze znany mojemu pokoleniu świat a z drugiej uczy pracowitości.

Dla mnie osobiście, współczesnego przedsiębiorcy, to niezwykle inspirująca publikacja. Uczę się z niej pracowitości, elastyczności, ponoszenia ryzyka. Dzięki tym wywiadom oswajam porażkę i dostrzegam, że jest ona nieodłącznie wpisana w rzeczywistość prowadzenia biznesu. Przestaję postrzegać błędy jako coś złego, a zaczynam jako coś naturalnego.  Mi osobiście, każdy z tych wywiadów uświadamia jak ważna jest determinacja, pracowitość i elastyczność.

Jedną ze wspólnych cech wszystkich firm jest asertywność oraz umiejętność dostosowania się do zmiennych warunków rynkowych ich twórców.

Kolejny wniosek, jest taki, że nie istnieje coś takiego jak zły lub dobry czas na realizacje własnych planów, marzeń, potrzeb serca, pomysłów. Każdy czas jest tak samo dobry jak zły. Każdy czas niesie za sobą jakieś wyzwania. Sztuka budowania biznesu, który przetrwa pokolenia, polega na umiejętności dostawania się do zmiennych warunków gospodarczych.

W latach 70 problemem była cenzura i wszechobecny udział państwa. W latach 90 brak jakichkolwiek zasad, nauczycieli, wiedzy, inspiracji. Lata dwutysięczne to olbrzymia konkurencja. My współcześni przedsiębiorcy zaś mierzymy się z postępującą cyfryzacją i metodyką wspólnej gospodarki światowej.

Z przeczytanych wywiadów wyciągam jeszcze jeden wniosek, jakim jest moje osobiste życiowe motto, że nie ma w życiu rzeczy nie możliwych.

Moja mama mi ciągle powtarza, że dla chcącego nie ma nic trudnego. Bez wątpienia, każda z osób która udzieliła wywiadu Joannie Rubin, jest potwierdzeniem tej tezy.

Gorąco polecam te barwną i fascynującą lekturę, z której poznajemy naszych polskich przedsiębiorców.

Joanna podpisuje się pod słowami. W René Brown wrażliwość nie jest oznaką słabości. To matka kreatywności, innowacji i zmian.

Książkę Twarze Polskiego Biznesu, podarowałam mojemu bratu i wspólnikowi z okazji firmowej wigilii. Nie czytając ani jej ani recencji na jej temat zaufałam własnej intuicji. Moim celem było zainspirować młodego przedsiębiorcę, wspól tworzącego wraz ze mną młodą firmę. Po 3 latach czytam te książkę, podnosząc siebie i swoją firme po jej pierwszym upadku. Dziś już wiem, dzięki tej lekturze, że to naturalny cykl życia firmy. Życia, nie umierania

Dziękuję zarówno Joannie Rubin jak i jej gościom za te niezwykłą inspirację do pracy i mojemu bratu za pożyczenie prezentu.

Pozdrawiam serdecznie

Tańcząca z Wilkami, Zora,

Prezes zarządu jednej z najmniejszych spółek w tym kraju, która ma gotowość by jej skrzydła uniosły ją wysoko czyniąc, jedną z tych firm, która przetrwa pokolenia.

 

 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Domy

  Domy Gdyby nasze domy mogły mówić, jakie były by te ich domowe opowieści? Gdyby mury naszych domów, mogły opowiedzieć o wszystkim co widziały, co by to było? Jakie opowieści, jakie tajemnice, sekrety, dramaty poznał by świat gdyby ściany naszych domów mogły przemówić? Jak inaczej nasze mury widzą nasze szczęścia i nasze nieszczęścia niż widzimy je My sami? Nie oddałam jednego kompletu kluczy od ukochanych Filipin. Cały czas mogę wejść i wtulić się w ukochane ściany. Cały czas mogę wejść i zobaczyć jak Mój Dom zmienia się w czyjeś mieszkanie. Bez moich mebli, obrazów, dywanów, ptaków na parapecie to tylko ściany dokładnie 24 ściany, podłoga i sufit, oraz 3 okna, balkon i widok z za okna na ulicę nazwaną nazwiskiem pewnej Filipiny oraz krzaki, gdzie na najwyższym z drzew wisi tak bliska memu sercu kapliczka. To co najcenniejsze zabrałam ze sobą. Na nowym parapecie stoi klatka z radosnymi papugami, na nowej kanapie śpi kochany przez wszystkich pies, wiatr kołysze tak z

"Stara miłość nie rdzewieje.

W świecie idealnym miłość jest wieczna. Ostatnia umiera pycha, tuż przed nią zaś miłość i nadzieja. Skoro tak wzniosła jest teoria, to skąd tyle rozwodów we współczesnym świecie? Przecież nie można od tak po prostu przestać kochać. Przecież nie da się od tak po prostu zapomnieć wszystkie dobre chwile. Przecież to nie jest realne, by serce wygrało z rozumem. A jednak, tak niewiele par jest ze sobą przez całe życie. Są tacy, którzy skaczą ze związku w związek, każdy kolejny nazywając największą miłością. Są też tacy, którzy raz zranieni, już zawsze chcą być sami. Może to właśnie ci jako jedyni poczuli miłość, a może to tylko lęk przed odrzuceniem. Są i tacy, którzy odchodzą w poszukiwaniu lepszego życia i jak bumerangi wracają po latach do swoich ofiar. Wmawiają im, że się zmienili, że tylko oni, że cały ten czas bez nich był stracony. To szydło szybko wychodzi z worka. Wystarczy na chwilę stracić czujność, lub bardzo świadomie udawać, że się ją straciło. Prawda zawsze wyjdzie na jaw, ta

Kiedy Już

  Kiedy Już   Kiedy mnie już nie będzie Kiedy mnie już nie będzie zakwitną kwiaty, pofruną motyle Kiedy mnie już nie będzie przyjdą wiosny i nowe lata Kiedy mnie już nie będzie tylko na chwile świat twój się skończy Ty dobrze wiesz, że świat się nigdy nie kończy Kiedy mnie już nie będzie przyjdą nowe wiosny, jesienie, zimy i lata Kiedy mnie już nie będzie przyjdą nowe radości i smutki Ty dobrze wiesz jak zmienny świat jest Więc proszę nie płacz, gdy mnie już nie będzie Ty wiesz jak cierpię widząc bezmiar twych łez   24.05.2023 Barbara Jastrzębska Kiedy tu mnie nie będzie, to będę tam Wśród łanów zburz perłowych Wśród miłości zgubionych Otulona w promienie słońca Ubrana w szaty z mchu i paproci Kiedy mnie tu nie będzie, to będę tam W mej wiecznej wolności, Przy mej największej miłości Kiedy tu mnie nie będzie to będę tam W krainie wiecznej szczęśliwości Więc nie płacz, kiedy mnie już nie będzie I proszę, ciesz się moim szczęściem Kie