SPISKOWNIK

  PRIORYTETY, WARTOŚCI, PORZĄDKI W SZUFLADACH   Co jakiś czas wracają do nas pewne lekcje. Zupełnie jak by wszechświat mówił, sprawdzam jak odrobiłaś tamtą lekcje. Po kilku miesiącach życia życiem lekko oddalonym od mojego, znów siedzę w swoim dawnym świecie. Tym razem oglądam mecz z perspektywy ławki rezerwowych, bardziej widza niż gracza. Podróż bohatera jest, ciągłą walka z własnymi niedoskonałościami, słabościami. Kiedy popełniasz błąd raz, to przypadek, kiedy drugi raz to lekcja ale 3 i każdy następny to już nawyk często zakrawający na głupotę.   Wiele osób przez to straciłam. Nie zaakceptowali nowych granic, priorytetów, wartości. Dawna Baska przesunęła by swoje granice, odłożyła plany, miłosiernie wybaczyła zaniedbania i dalej szła w niewygodnych butach.   Na pewnym etapie człowiek, a nawet cały tłum ludzi deptał moją godność. Na innym wiatr życia brutalnie łamał moje skrzydła. Był i taki czas, że do mojego plecaka ludzie ochoczo wrzucali swoje kamienie.

Powoli dobiega końca upalne lato. We mgle skąpane są poranki.   Umierają w donicach kolejne kwiaty.   W donicach straszą kolejne trupy. Nie wiedziałam, że słoneczniki są tak krótko żywotne. Tyle energii zabrały pelargoniom, a ledwie tydzień może dwa cieszyły oko.     Nie wiedziałam, że pelargonii nie należy sadzić w bukiety z innymi kwiatami, zwłaszcza gdy mieszkasz pod neurotycznymi sąsiadami. Tak mnie wszyscy namawiali na te pelargonie. Że niby to lepsze, rozsądniejsze, bardziej wytrzymałe, mniej wody potrzebuje. Miejsce tylko w donicy zajmowały i ani z tego zapachu ani radości z kwitnienia. Ciągłe czekanie, aż się ukorzenią, uformują, zdecydują by być pięknymi kwiatami. Może rok, może pięć a może 23 lata, każą na siebie czekać. Jak się okazało nie mam tyle cierpliwości.   Stabilnie emocjonalnie pelargonie najwyraźniej do mnie nie pasują. Jak to inaczej wytłumaczyć, że wszystkim pięknie rosną cały sezon a u mnie ledwie korzeń zapuściły. W przeciwieńs

  Piłeczka ping-pong-owa   Energia do działania bierze się z działania. Najgorsza jest bezczynność bowiem ona generuje bowiem bezsilność. Jakiekolwiek działanie jest zdecydowanie lepsze niż jakiekolwiek czekanie.   Drugi rok bez urlopu i kilka za ciężkich spraw, na jeden wieczór położyło mnie do łóżka i zmusiło do refleksji. Moje serce totalnie oszalało i bynajmniej nie z miłości, złości, smutku, przeciążenia. Ot tak, miało ochotę odpocząć i zafundowało głownie moim bliskim kilka godzin stresu. W pewnym momencie, ja sama, autorka tej paniki, spojrzałam na ukochanego psa i posłusznie poszłam do apteki zmierzyć ciśnienie a nawet przyjąć   jakieś leki by uspokoić serce, które szalało. Oj jak ono szalało. Płytki oddech, pieczenie w klatce, drętwienie lewej strony, specyficzny strumień idący od potylicy w stronę prawej ręki (my kobiety mamy to po prawej stronie). Wszystko spinało się w jedno a w głowie pani inspektor zachodziło dwa pytanie, udar czy zawał i co z psem. W